15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDQnn2uwCFD
“Ang hindi ko sinabi… siya palang pinaka-nag-ingay sa puso ko.”
Umaga. Maaga pa. Tahimik ang ospital.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmrGEJPfd7i
Hindi pa bumabalik si Chin. Iniwan siyang may ngiting pilit, habang si Mondie ay nanatili sa kama, nakatulala sa kisame.
Pero sa loob ng drawer sa tabi niya, may sekreto.
Isang maliit na notebook. Marumi na ang gilid. Gamit na gamit.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWCc3UeKU5k
Walang ibang nakakakita nun maliban sa kanya. Kahit ang nurse na malapit sa kanya, hindi pa ‘yun nahahawakan.
Bago pa siya magpanggap na hindi niya siya nakakikilala…
Bago pa siya ngumiti na parang estranghero…
Bago pa niya sabihing, “Sino ka nga ulit?”
Isinulat na niya lahat.
Unang Liham
“Chin,15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcgTj8FlML9
Kung binabasa mo ‘to… baka nakita mo na ang notebook ko. At kung nakita mo na, siguro oras na rin para aminin ko sa sarili ko.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡByTuSDyADd
Hindi ako nakalimot. Hindi kailanman.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnfLNeuLWuh
Noong sinabi ng doktor na may posibilidad akong mawalan ng alaala, kinabahan ako—hindi dahil sa trabaho, hindi dahil sa buhay ko.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwYotDGnOCY
Kinabahan ako dahil… baka mawala ka.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy9IpS2WZwS
At ayokong mawala ka.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhiXz4xWMMx
Kaya sinimulan kong isulat lahat.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3ReYMhAI7z
Araw-araw.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrVRwOCIHM1
Kasi kung sakaling makalimutan kita… gusto kong mahanap ulit ang daan pabalik sa’yo.”
Isinulat niya iyon limang araw matapos siyang i-confine.
At mula noon, hindi siya tumigil.
Ika-walong araw
“Ang weird. Pinuntahan mo ako ngayong araw. Hindi ka sigurado kung dapat kang pumasok. Kitang-kita ko ang takot sa mata mo.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuFBvo3FdiV
Chin, gusto kong yakapin ka.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHUpI1pQQQz
Pero hindi ko ginawa.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqJLyI7C1jO
Kasi hindi ko alam kung papayagan mo ‘ko.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHuZVvot3U0
Kasi kahit hindi ko pinapakita, naaalala ko pa rin kung paano kita sinaktan.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaEkoiwesE8
At baka hindi pa sapat na gustuhin kong itama iyon.”
Sa bawat araw na lumipas, lalo siyang nababaliw sa ideya na hindi niya puwedeng ipakita ang totoo.
Na hindi niya nalimutan.
Na ang bawat halakhak ni Chin, bawat pag-iwas ng mata, bawat pilit na lakas… ay parang kutsilyong dahan-dahang lumulubog sa dibdib niya.
At hindi siya puwedeng magsalita.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5nFt1Tu7dw
Kasi baka layuan siya.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlQUuWBWB1u
Kasi baka hindi pa siya handang patawarin.
Ngayon, habang mag-isa siya, binubuklat niya ang notebook.
Hawak niya ang bolpen.
Nagsusulat ng panibagong liham.
Ika-labinglimang araw
“Chin,15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh8OaC9Zq9p
Ang gulo mo.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOsGNhXjfwE
Ang ganda mo.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsru2K5dMAW
At ang hirap mong hindi mahalin.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo7IZFqQth6
Hindi ko na alam kung anong mas mabigat: ‘yung hindi kita makausap ng totoo… o ‘yung araw-araw kong sinusubukan kalimutan ang sarili kong alaala.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr8uvPglLix
Pero hindi ko kayang kalimutan ka.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTKNo4jbetJ
Chin, hindi ko kailanman nakalimutan.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJub8lGtE1t
Pinili ko lang magkunwaring hindi ko alam, para bigyan ka ng panibagong simula.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx8tPp7YQXA
Para kung sakaling piliin mo ulit ako… ‘yung ako ngayon, hindi ‘yung ako noon.”
Bumukas ang pinto.
Napalingon si Mondie.
Si Chin. May dalang lugaw at prutas. Suot ang maluwag na hoodie. Pagod ang mata pero may ngiti pa rin.
“Hi,” bati nito. “Okay ka lang?”
Tumango siya. Itinago ang notebook sa ilalim ng kumot.
“Okay lang,” sagot niya. “Salamat sa pagbalik.”
Umupo si Chin sa tabi niya. Tahimik silang dalawa.
Habang pinapakain siya ni Chin, lihim siyang ngumiti.
Dahil kahit hindi alam ng babae… araw-araw, isinusulat niya ito.
Ang pagmamahal.
Ang kasalanan.
Ang pangarap.
Ang pag-amin.
Na kung sakaling mawalan siya ng boses… may panulat siyang ipapasa sa kanya.
Bago siya matulog, binuksan niya ulit ang notebook.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2svEyoUZTo
Nag-drawing siya ng maliit na puso.
At isinulat ang pinakamaikli pero pinakamalalim na sulat.
ns216.73.216.206da2“Chin,15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPqjptc2aHk
Hindi ako nakalimot.15Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu1Sj3zdFeN
Pinili ko lang maghintay.”
然後按「加至主畫面」