Beomgyu’nun zihni, Yeonjun’un o cümlesiyle donakalmıştı.
“Sen de o rüyaları mı görüyorsun?”
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt3FemXYIsl
Sanki tüm dünya bir anlığına sessizleşti. Koridorun uğultusu, adımlar, konuşmalar… hepsi arka planda bulanıklaştı.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5zDwV0JPQ4
Beomgyu bir şey söylemeye çalıştı ama boğazı kuruydu. Gözlerini Yeonjun’un gözlerinden ayıramıyordu — o gözlerde hem korkutucu bir tanışıklık, hem de garip bir güven vardı.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzNoJ20XLQa
“Sen… nasıl biliyorsun?” diye fısıldadı sonunda.
Yeonjun bir an durdu, sonra etrafına bakındı. “Burada olmaz. Çatıya gel benimle,” dedi ve döndü, kalabalığın arasında kayboldu.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgbLNYUlqju
Beomgyu’nun içindeki korkuyla merak savaşıyordu. Ama ayakları onu Yeonjun’un peşinden sürükledi.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4SNlOHBgp8
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVJdZkS21vm
---
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVRFmSWbrgM
Çatıda rüzgar hafifçe esiyordu. Gökyüzü griydi, yağmur yolda gibiydi.
Yeonjun demir korkuluklara yaslanmıştı, Beomgyu’yu bekliyordu.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGHqDHy38Fv
“Kaç zamandır böyle rüyalar görüyorsun?” diye sordu Yeonjun.
Beomgyu çekinerek yanına geldi. “Yaklaşık bir ay… ama her gece aynı kişi… sen varsın.”
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKcBhCEkHPk
Yeonjun gözlerini kapattı, derin bir nefes aldı.
“Ben daha uzun zamandır görüyorum. Ve bazıları rüya değil. Onlar… geçmişten kalan yankılar.”
“Yankılar mı?”
Yeonjun başını eğdi. “Biz daha önce de… birlikteydik. Başka bir hayatta. Ama kötü bitti.”
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡn3Vprn5CNw
Beomgyu’nun içi ürperdi. “Sen… ne diyorsun?”
Yeonjun ona döndü, sesi fısıltı gibiydi ama gözleri alev gibi parlıyordu.
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx8TS9TGRkQ
“Ben seni geçmişte kaybettim, Beomgyu. Ama bu sefer seni kaybetmeyeceğim.”
34Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡukDR7RHrwu
---
#yeongyu #txt #fanfic #kpopau #mysteryau #softdark
❧ Devamı gelecek…
ns216.73.216.206da2
然後按「加至主畫面」