“Sözün Kıymeti Azaldığında…”

Eskiden bir söz, bir niyetti.

Ve niyet, neredeyse bir yemin kadar güçlüydü.

“Gelirim” dendi mi, gelinirdi.

“Yanındayım” dendi mi, omuz olurdu insan.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp38lhbEWr1

Ama zamanla kelimeler çoğaldı,

anlamlar azaldı.

Ses yükseldi, ama duygu silindi.

Ve biz, duyduğumuz her şeyi dinliyor zannetmeye başladık.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeyAUg5i9ki

Artık insanlar konuşuyor,

ama çoğu sadece gürültü çıkarıyor.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6hspJ9lpfX

Bir yargı, bir etiket, bir suçlama ne kadar kolay…

Oysa hakkında konuştukları insanın

yaşadığı yolu, geçirdiği geceyi, içindeki yangını bilmiyorlar.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWSglHUGhOZ

Bilmiyorlar ki,

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlOkLfi7jC8

bazen bir insan konuşmadığı için yıkılmaz,

ama anlaşılmadığı için eksilir.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡe30KtbF8eg

Ve en acı olan şu ki:

İnsanlar en çok, hiç yürümemiş oldukları yollara hükmediyorlar.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡttqffE73Di

Sözün değeri, ağızdan çıktığı an değil,

o sözü taşımaya ne kadar gönüllü olduğunla ölçülür.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4huYbsvVOF

Ve ben artık susanları,

anlattığından çok daha fazlasını taşıyanları dinliyorum.

Çünkü bazı sessizlikler, bir ömre bedel oluyor.

143Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxDb2eeezB4

ns216.73.216.206da2