55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVAw5qpFZfj
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpc5MGYrBzy
فصل اول
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsuVEC155rb
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUaPhgkG0Gn
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡApPHixZBUz
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnaSXKs7Bk6
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6I0P6lvV4y
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGkNMN7CXGt
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuqERo4DIJB
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqOe3JZqRVn
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcbzU5Ns2QH
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLk3X7FO9jU
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6I9xCjGvmb
«بله، آقا؟» او پرسید.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡho7XDPyDRQ
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2kmp6KONst
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyJ2u6Nne6B
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6Nca3n7DpV
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjoNsiynyZ9
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbAIB6ceboV
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwQ16Fez2jO
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRU9I0p5pAU
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkeRcxzioMp
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSxg2swSAnF
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuVcSbsZXLU
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKakO0UUCiC
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0PuFqApLbz
«حالت خوبه؟» پرسید.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuzL6NKwayv
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBbGgiUDCBh
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN3URiDPVuU
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNeN8EZWqu4
«خیلی ممنونم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC9LrrYe0jc
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS7RkArFMfe
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqV07mUovbk
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPcFY6YslgZ
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKcXLilVgNR
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5XtcVvleaA
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjz1XEQEgjj
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKsTz9xbL5L
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWQruixI10s
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKzmqK0eeQh
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjpRX60BRtT
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
55Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡB7tMqtPBS3
然後按「加至主畫面」