20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVb23qTJz8J
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡH1mZQB504L
فصل اول
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXu2TZ4Z53R
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVyVoa2B2Om
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkSigmmJ2gQ
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8vMmP2aR3e
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡehpFiwiCu5
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡskzTpZJ0Zt
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiGMV5ytnGn
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmJ54yULydX
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYDJc7fKf4n
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIx78jlUcPn
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY7tfJ68bnR
«بله، آقا؟» او پرسید.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNzBBDTnSWk
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBgl0I8Tkae
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjnByp9l7v9
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF2x8aHuIUJ
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡL2HB76glMd
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡso5qQxbIVV
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlHGzH0Wnhn
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZuyB9yXsaw
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNta3Nekhwu
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDjSnT8mUVG
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5QWLH1qZo3
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa9WFDuZzeJ
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdNn01ts3RB
«حالت خوبه؟» پرسید.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT1psBPGBee
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxv1dFOpSOL
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDdUqtqV9iy
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcvD0DwVlpi
«خیلی ممنونم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg7NIw7KniV
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkWr3YwPWNW
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu8GXCSdDu4
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCsoLUpcXrk
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9DuXDfCxkl
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ6c8xq6O2H
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEnJZ3AzNeu
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnHuFYLURwc
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh4TQY3pxeK
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzn9ex0d8SR
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡazBsHLRE8x
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
20Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAllE1R2BtA
and then Add to home screen.