94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzs8y2H3fWa
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZNy5QfrR6k
فصل اول
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkuFUBrqJJ5
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡefKHdFUQwA
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0CyWnEbZuB
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXuMr4pHkPT
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4AKNdZf5je
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ15IZDOzK81
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMPpfRzTdUE
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ293wDfr0Dd
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡASK0D5LoWp
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgnDr6vgr4n
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEU7DDA4KaI
«بله، آقا؟» او پرسید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUr1VbYLPbK
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2tvUEPmRST
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeENRg3CVTJ
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTVXOSPpitq
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyiwaMBeTyt
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpCHyuQq3B4
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡImYrpitzlJ
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhTOSu1kyXA
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgrxooo5Yjo
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMi7JWsT1TS
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnV9OLc0fAx
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc9EMz6Vam4
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgN50YP4eF6
«حالت خوبه؟» پرسید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf5Qc4q44fJ
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGxlROakGhd
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡK7KqsJHD1A
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYp0u8jErPT
«خیلی ممنونم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqPKoxAkH4f
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdbp6HgMaZS
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPGvcArd8v1
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVSw8Ayv9JE
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT32isqN091
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMrRABTO2qG
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFGmF2AO5hK
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCiSFFyyUkL
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3EPiemYzJH
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5PqwYOcPKH
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8BxHxttDaR
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQxjGHugnqS
然後按「加至主畫面」