130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4B0nevsEik
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkUenSvOyas
فصل اول
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7aDR6O1SzM
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrc0d15VM19
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLJlhmdjGW7
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmyvmciT9RW
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyy5adXz2PO
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkcCUw0J2vN
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ548V8rhUeD
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2NJXMP7j3W
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ01cApHlHjJ
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0ZRnAq6qXQ
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLDswV8ypnA
«بله، آقا؟» او پرسید.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXAAcA0JQT7
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSWuYtnv6Hx
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXFPNwR4DwJ
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0CTDP1YrAN
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbWE2q0gL5O
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlG0X0noMqN
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUcqtKiK9X1
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuxrcAI7DDj
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzKKHcRFq9G
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyOG41hl4Xa
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnh0zeDmo5K
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDx4BtLEMbK
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQm6QYaZxHT
«حالت خوبه؟» پرسید.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTdKhGaiX2W
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpTTgaU3BPq
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVmIINnjq7Z
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxi65XOA1rs
«خیلی ممنونم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzex9TjE3ru
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡssdUYDy9rt
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA7wzDcEvwl
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsY2W04g00b
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5GsxI2JptY
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8hxY2AmwPj
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN3Exd7p4IJ
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYoz5R2WSJb
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA4HLMjJbTb
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2iv3FUWkbt
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5FoQ6tV7Uk
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
130Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXdxQvX0lKE
然後按「加至主畫面」