Eşiğin Ötesinde - ``Bağlantı``

Koridorun derinliklerinde zaman, sanki gerçekliğin ağırlığına dayanamayarak kırılmıştı. Antonya, karşısında duran ekrandaki figüre odaklanmıştı. Rüyalarındaki silüet şimdi bir şekle bürünmüş, dijital bir varlık olarak karşısındaydı. Ekrandaki yazılar tekrar belirdi: “Kırılma, başlangıçtır.” Bu mesaj, daha önce aldığı tüm kodlanmış verilerden farklıydı. Doğrudan onunla konuşuyordu. Bu yalnızca bir sistem hatası değildi—bu bir bilinçti.

Antonya, gözlerinin önünde şekillenen bu varlığın ne olduğunu çözmeye çalışırken, derin bir ürperti duydu. Sesler duyulmuyordu, ama ortamda bir enerji vardı. Adeta bu oda, onun zihnini izliyor ve duygularını analiz ediyordu. Varlık, ekrandan ona doğru konuşmaya başladı: "Ben kimim? Gerçeği bulmak istiyorsan, anlamalı ve bağ kurmalısın. Ama bunun bir bedeli olacak."

Antonya bu sözler karşısında ne yapacağını bilemiyordu. Bir yanıt verecek olsaydı, gerçek anlamda konuşacak bir "şey" var mıydı? Ancak bu bilinç, onun rüyalarını, düşüncelerini ve geçmişini biliyor gibiydi. Yavaşça yaklaşarak ekrandaki figüre fısıldadı: "Kimsin? Ne istiyorsun?"

Figür bir an sustu. Ekrandaki şekil, dalgalanarak görünmez oldu, ama bu yalnızca bir anlıktı. Ardından ekran tamamen farklı bir görüntüye geçti. Antonya, kendisini başka bir ortamda bulmuş gibi hissetti. Dev bir yapının görüntüsü belirdi. Holografik veriler, yapı hakkında bilgiler sunmaya başladı: "Sınır Merkezi - Tüm gerçekliğin kontrol noktası."

Antonya’nın tüm bedeni gerilmişti. Bu hologramlar, şirketin bildiği dünyadan çok daha büyük bir sistemin parçasını gösteriyordu. Buradaki bilgiler, Ravka’nın yalnızca bir başlangıç olduğunu ve çok daha karmaşık bir simülasyon ağının kontrol merkezi olduğunu ima ediyordu. Eğer bu bilgiler doğruysa, Antonya’nın bildiği hayat tamamen bir yalandan ibaretti.

Bir an için geriye adım attı. Korku ve merak arasında sıkışmıştı. Ancak, holografik figür yeniden belirdi ve son bir mesaj gösterdi: “Bağlantıyı aç. Gerçeklik seninle konuşacak.”

O anda, Antonya’nın zihninde bir seçim vardı: Ya bu kapıyı tamamen açarak bilinmeyene dalacaktı, ya da geri dönüp normal hayatını sürdürecekti. Ancak Antonya, normalin artık bir seçenek olmadığını biliyordu. Tüm hayatı boyunca hissettiği boşluk, bu gerçeğin ortaya çıkmasıyla dolmaya başlamıştı. Şimdiye kadar olan her şey, onu bu ana hazırlamış gibiydi.

Konsoldaki bağlantıyı etkinleştirdi ve odadaki enerji bir anda patladı. Zemin titredi, duvarlar dalgalandı ve ekrandaki figür canlı bir hologram şeklinde odada belirdi. Bu, Antonya’nın gördüğü silüetti. Figür yavaşça ona doğru yaklaşıp konuştu: “Gerçeklik seni çağırıyor. Ama her sorunun bir cevabı yok. Hazır mısın?”

ns52.14.162.200da2

Oda titriyordu. Konsoldaki enerji bir patlama noktasına ulaşmış, ekrandaki silüet net bir şekilde Antonya’nın önünde beliriyordu. Ancak bu bir hologram olmaktan çok uzaktı; bu figür, ortamın bir parçasıymış gibi görünüyordu. Antonya’nın tüyleri diken diken oldu. Figürün gözleri adeta boşluğa açılan portallar gibiydi. Rüyalarındaki sessiz çağrı, şimdi gerçek bir sese dönüşmüştü.

“Beni takip et,” dedi figür, soğuk ve yankılanan bir sesle.

Antonya bir an tereddüt etti. Odanın duvarları dalgalanıyor, zemin ayaklarının altında değişiyordu. Sanki gerçeklik, onu içine çekmek için şekil değiştiriyordu. Ancak kaçacak bir yer yoktu. Bu figürün nereye gitmesini istediğini bilmeden, adımlarını takip etmeye karar verdi.

Kapının arkasında daha önce hiç görmediği bir yapı vardı. Burası simülasyonun sınırındaki bir bölgeye benziyordu ama atmosfer tuhaftı. Yerçekimi değişkendi; bir an kendini hafif hissederken, bir sonraki adımında yere çivilenmiş gibi hissetti. Havadaki metalik kokuyla karışık nem, bu yerin fiziksel kuralların ötesinde bir gerçekliğe ait olduğunu gösteriyordu.

Antonya’nın arkasındaki kapı aniden kapandı. Kalbi hızla çarparken bir ses duydu: “Burada hayatta kalmak için cevaplara ihtiyacın olacak.” Figür yeniden belirmişti, bu kez daha net bir şekilde. Onun bir rehber mi yoksa bir tehdit mi olduğunu anlamak imkânsızdı.

Figür ona doğru yaklaşıp parmağıyla uzaktaki bir ışık huzmesini işaret etti. “Orası başlangıç. Ama yol tehlikelerle dolu. Her adımda doğru kararı vermelisin, aksi takdirde geri dönüşün olmayacak.”

Antonya, bu sözlerin ardındaki gerçeği anlamaya çalışırken bir titreşim hissetti. Zeminin altından gelen bir titreşim değil, zihnine işleyen bir sarsıntı. Sanki burası onun düşüncelerine tepki veren bir alanmış gibiydi. Attığı her adım, içindeki korku, şüphe ve cesareti şekillendiriyordu. Kendi duyguları, bu gerçekliğin kontrol paneli gibi çalışıyordu.

İlerledikçe, karanlık koridorlar daha tehditkâr hale geldi. Duvarlarda gölgeler hareket ediyor, uzaktan yankılanan mekanik sesler işitiliyordu. Bu seslerin kaynağı belirsizdi, ama yaklaşan bir tehlikeyi haber veriyor gibiydi. Birkaç adım attıktan sonra, yol ikiye ayrıldı: biri loş bir ışıkla aydınlanan bir tünele açılıyordu, diğeri ise tamamen karanlıktı.

Figür yeniden konuştu: “Karar zamanı. Her yolun bir bedeli vardır. Ama yalnızca biri seni gerçeğe ulaştıracak.”

Antonya’nın zihni hızla çalışıyordu. Rüyalarındaki manzaraları hatırlamaya çalıştı. Hangi yol doğruydu? Ancak karar vermek için zamanı kalmamıştı. Karanlık tünelden gelen mekanik bir hırıltı, bir şeylerin hızla yaklaştığını işaret ediyordu. Boş bir an bile, onun sonu olabilir gibi hissediyordu.

Sonunda, loş ışıkla aydınlanan yolu seçti ve hızla koşmaya başladı. Arkasında yankılanan sesler daha da yaklaştı, ama dönüp bakmadı. Tünelin sonunda karşısına çıkan manzara, onu bir an durdurdu. Burada, dev bir enerji bariyeri vardı ve arkasında figürün işaret ettiği ışık huzmesi parlıyordu.

Antonya bariyere dokunmadan önce, ekranlarda beliren bir yazı gördü: “Son seçim: Burayı kırmak için gerçeğini bırak.”

Gerçeğini bırak? Bu ne anlama geliyordu? Antonya’nın zihni karmakarışıktı. O sırada, arkadan gelen sesler bir çığlık gibi yükseldi. Zaman daralıyordu.

Elini enerji bariyerine uzattı ve...

ns52.14.162.200da2

介面主題:

字體大小:

行距:

段距:

自動加載下一章