23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoQxPAuBzj7
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡptk6Gam5Gt
فصل اول
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtV9KqAgKRr
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8NZbJsw2B6
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZKrJjbTSVG
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1ATPDrhPEo
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsWSWYBMze2
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡImL6JHr6ea
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxiqwD0JpXE
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8ftPMrskt5
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjeGwMuAPl4
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr9Os57MwJU
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKuY17jUFST
«بله، آقا؟» او پرسید.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBZSUjQ5A2M
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcVe0LSOrVI
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwDEiezo5FM
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYxI5XSy5zL
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡinXIn5ZCYI
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3s6USKjC2r
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi0CM2wvcu5
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0ME0gwD9oE
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUkrv3k1Ujy
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX110g9xThZ
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaAntCFTs3y
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZfZUASq9Ez
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDD1tK27b5u
«حالت خوبه؟» پرسید.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKP1i4Wpms1
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQG4iK4l6oO
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyNysmRv8Hm
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6ISIIDKSix
«خیلی ممنونم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR7PMQpOuCQ
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUhVmYmWXNW
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaOFiG5G0sE
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbbsiwoJLkC
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtSullHcMjv
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAm2a0dEiWS
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFJfvUjbfHs
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbGd7bMG69D
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmXpzEPkL4W
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3IxJvkcYR4
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRNMgs1UQnB
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
23Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxKS3rCvTLv
然後按「加至主畫面」